Marie Schreiber heeft haar start van het seizoen in Meulebeke, haar eerste wedstrijd in de Elite/U23 categorie in de kleuren van haar nieuwe team niet gemist. Dankzij de Luxemburgse behaalde het Tormans Cyclo Cross Team zijn eerste UCI podium bij de dames sinds de opstart in 2020.
Schreiber kwam samen met de Britse juniore Zoe Backstedt van opleidingsteam Acrog-Tormans aan de start. Beiden vierden vorige week op het Wereldkampioenschap op de weg voor junioren in Leuven nog samen de wereldtitel van Backstedt. In zijn eerste wedstrijd in het veld deze zaterdag bood het Tormans duo flink wat weerstand aan Belgisch kampioene Sanne Cant, die de wedstrijd van bij de start domineerde. Schreiber vocht zich naar de 3e positie in de finale, terwijl Backstedt en Cant voor haar een lang duel uitvochten. Het was pas in de voorlaatste ronde dat de Britse 17-jarige juniore definitief haar meerdere moest erkennen in Cant. Schreiber kwam in de slotronde ten val, maar slaagde er in extremis nog in om naar de 3e plaats te sprinten.
Ook de heren van het Tormans Cyclo Cross Team toonden hun aanwezigheid in de Berencross. Na de start nestelden Quinten Hermans en Emiel Verstrynge zich in een kopgroep, kort gevolgd door Joran Wyseure. Na 20 minuten wedstrijd trok Hermans in de aanval met Vanthourenhout, die erin slaagde om zijn landgenoot af te schudden en solo naar de overwinning op zoek te gaan. Net als vorige zaterdag in Bredene botste Hermans op het numerieke overwicht van Pauwels Sauzen-Bingoal, zodat hij voor de tweede keer op rij net naast het podium strandde. De beloften Emiel Verstrynge en Joran Wyseure eindigden op een verdienstelijke 7e en 12e plaats.
« Ik ben zeer gelukkig om het seizoen op deze manier te starten! Daarvoor heb ik wel moeten afzien, al heb ik er eigenlijk ook wel van genoten. Het feit dat ik in derde positie kon koersen, gaf me een mentale boost. Het podium leek echter tussen mijn vingers te glippen toen ik in de laatste ronde in de materiaalpost ten val kwam. Ik verplichtte mezelf om in het podium te blijven geloven en op die manier kreeg ik het wiel van Marion Norbert-Riberolle opnieuw te pakken. Ik voelde nog kracht in de benen, maar moest echt het laatste beetje energie uit mijn lijf halen om haar in de sprint te kloppen. Dit voelde aan als een overwinning! Ik ben ongelofelijk blij dat ik me na een winter met bitter weinig veldritten eindelijk weer kan tonen! »
